"Fancy a cup of tea?"
Door: Eva Leurink
Blijf op de hoogte en volg Eva
16 April 2013 | Maleisië, Cameron Highlands
Cameron Highlands was zoals verwacht een verademing vanwege het temperatuurverschil. Dat vonden de Britten lang geleden ook, aangezien zij hier hun koloniale voetsporen hebben achtergelaten in de vorm van theeplantages. Scones, "homemade" aardbeienjam en een pot thee was weer eens wat anders dan roti en ice coffee als ontbijt! We hebben een toeristendagje gedaan, waarbij we als een pas geopend conservenblikje toeristen op appetijtelijke trekpleisters uit de minibus rolden. Zodoende hebben we in redelijk hoog tempo een theeplantage, theefabriek, rozentuin, vlindertuin, bijentuin, aarbeienboer en een Chinese tempel bezocht! We hebben de volgende dag zelf een wandeling gemaakt over, wat bleek bij aankomst, een avontuurlijk junglepad langs een rivier. Dat zijn toch de leukste verrassingen... 's Avonds hebben we genoten van het eerste koude biertje sinds de Perhentian Island feestavond! Want als de Maleiers ons via bordjes verzoeken 'no alcoholparties' te houden, doen wij dat in ons integratieproces ook gewoon niet en stonden we dus al daaaaagen droog.
De volgende dag bleef het regenen en het begon sterk af te koelen. Toegegeven, we hadden uitgekeken naar afkoeling en een verfrissende bui, maar nu was het klimaat dusdanig van de regen in de drup veranderd dat we geen activiteiten meer konden plannen. "We were not amused"en dus hebben we onze biezen gepakt en de bus terug naar Kuala Lumpur genomen. Daar aangekomen voelde het als thuiskomen. We kenden de stad natuurlijk al "helemaal" op ons duimpje, op één stukje na. Maarja, dat lag natuurlijk gewoon aan het verwarrende feit dat hier vijf straten 'Jalan Sultan' heten! We zitten in hetzelfde hostel als bij aankomst, middenin het levendige en chaotische Chinatown.
De laatste dagen hebben we gespendeerd aan toeristische bezienswaardigheden in en om de hoofdstad. We zijn naar een orchideeënpark en mini-hertenpark geweest. Het was weer erg wennen aan de hitte, dus we hebben ook lekker in het gras aan de rivier geluierd. De volgende dag zijn we naar de Petronas Towers geweest. Ons was, door meerdere bronnen uit verschillende media, verteld dat de entree gratis was. Bij aankomst bleek het best duur te zijn, dus we zijn helaas niet helemaal naar boven gegaan. In plaats daarvan hebben we ons de hele middag vermaakt in de shopping mall onder torens.
's Avonds hebben we in Little India een klein optreden gezien van mensen in lokale klederdracht die onder andere op ons favoriete "Satu Malaysia" aan het dansen waren. Enkele omstanders werden uitgenodigd om mee te doen en ja hoor, daar stond ik dus ineens van 't ene op 't andere been te wiebelen op dat plein tussen de dansers! De volgende dag zijn we naar de Batu Caves gegaan. Een behoorlijke klim van bijna 300 traptreden steil omhoog. De grot was heel hoog met open plekken waar je naar boven kon kijken. De terugweg ging makkelijker en im het inszelf niet zwaarder te maken dsn strikt noodzakelijk, zijn we daarna de bioscoop in gedoken voor een animatiefilm. Ik heb volwassen mensen nog nooit zo hard horen meelachen in een bioscoop!
De volgende dag: Op naar Cambodja! Maar eerst... Moesten we onze tassen bevrijden uit de hostelkamer waar we onszelf nou juist nèt hadden buitengesloten! Duizenden reservesleutels later, kwam de hostelmevrouw met grover geschut aanzetten in de vorm van een hamer. Een andere hostelgast (een oud en ietwat krom Maleisisch mannetje met behaarde rug en alleen een handdoek omgeslagen) heeft dapper het slot er af geramd. De tassen waren vrij! Dit avontuur heeft ons slechts vijf euro gekost en wie weet brengt de mevrouw nu wel al haar reservesleutels op orde. (Hopen staat vrij, nietwaar?)
Dus nu zitten we in Phnom Penh, Cambodja, waar het de heetste maand van het jaar is. Maar de Cambodja reisverhalen komen de volgende keer wel weer! Tabee!
De volgende dag bleef het regenen en het begon sterk af te koelen. Toegegeven, we hadden uitgekeken naar afkoeling en een verfrissende bui, maar nu was het klimaat dusdanig van de regen in de drup veranderd dat we geen activiteiten meer konden plannen. "We were not amused"en dus hebben we onze biezen gepakt en de bus terug naar Kuala Lumpur genomen. Daar aangekomen voelde het als thuiskomen. We kenden de stad natuurlijk al "helemaal" op ons duimpje, op één stukje na. Maarja, dat lag natuurlijk gewoon aan het verwarrende feit dat hier vijf straten 'Jalan Sultan' heten! We zitten in hetzelfde hostel als bij aankomst, middenin het levendige en chaotische Chinatown.
De laatste dagen hebben we gespendeerd aan toeristische bezienswaardigheden in en om de hoofdstad. We zijn naar een orchideeënpark en mini-hertenpark geweest. Het was weer erg wennen aan de hitte, dus we hebben ook lekker in het gras aan de rivier geluierd. De volgende dag zijn we naar de Petronas Towers geweest. Ons was, door meerdere bronnen uit verschillende media, verteld dat de entree gratis was. Bij aankomst bleek het best duur te zijn, dus we zijn helaas niet helemaal naar boven gegaan. In plaats daarvan hebben we ons de hele middag vermaakt in de shopping mall onder torens.
's Avonds hebben we in Little India een klein optreden gezien van mensen in lokale klederdracht die onder andere op ons favoriete "Satu Malaysia" aan het dansen waren. Enkele omstanders werden uitgenodigd om mee te doen en ja hoor, daar stond ik dus ineens van 't ene op 't andere been te wiebelen op dat plein tussen de dansers! De volgende dag zijn we naar de Batu Caves gegaan. Een behoorlijke klim van bijna 300 traptreden steil omhoog. De grot was heel hoog met open plekken waar je naar boven kon kijken. De terugweg ging makkelijker en im het inszelf niet zwaarder te maken dsn strikt noodzakelijk, zijn we daarna de bioscoop in gedoken voor een animatiefilm. Ik heb volwassen mensen nog nooit zo hard horen meelachen in een bioscoop!
De volgende dag: Op naar Cambodja! Maar eerst... Moesten we onze tassen bevrijden uit de hostelkamer waar we onszelf nou juist nèt hadden buitengesloten! Duizenden reservesleutels later, kwam de hostelmevrouw met grover geschut aanzetten in de vorm van een hamer. Een andere hostelgast (een oud en ietwat krom Maleisisch mannetje met behaarde rug en alleen een handdoek omgeslagen) heeft dapper het slot er af geramd. De tassen waren vrij! Dit avontuur heeft ons slechts vijf euro gekost en wie weet brengt de mevrouw nu wel al haar reservesleutels op orde. (Hopen staat vrij, nietwaar?)
Dus nu zitten we in Phnom Penh, Cambodja, waar het de heetste maand van het jaar is. Maar de Cambodja reisverhalen komen de volgende keer wel weer! Tabee!
-
16 April 2013 - 20:21
Moes:
Nou Eef, ik heb weer van je verhaal genoten. Ik hoop niet dat je mij erg in je nek hebt voelen blazen omdat je moeder onrustig wordt als ze twee dagen niets van je hoort...
We zijn nu in ieder geval weer helemaal op de hoogte. Geniet er maar weer van en ik ben alweer benieuwd naar de volgende avonturen.
Liefs en dikke kus voor jullie beidjes.
Moes -
16 April 2013 - 21:30
Christine:
Hoi Eva,
Lekker kleurtje heb je gekregen. Zeg je gaat na deze reis zeker een boek schrijven. Je verhalen zijn lekker levendig om te lezen. Maak nog maar veel avontuurlijke dingen mee, geniet en blijf schrijven, dan blijven wij lezen. Houdt je ma op de hoogte waar je zit, anders heeft ze er last van niets van je te horen.
Bij ons is alles best.
Liefs en een knuffel, Christine -
16 April 2013 - 23:16
Gilbert:
Zo herinner ik me ook Cameron Highlands! Leuk hoor! Had je de gezellige karaoke bar gevonden? Had je mee kunnen zingen!
Enjoy your travel.
Cheers,
Gilbert
-
19 April 2013 - 10:56
Rob Leurink:
Eva en Lae,
Ha, ha die foto van die hond. Het bemannen van de receptie is daar blijkbaar een echte hondebaan. Een foto zegt meer dan....je weet wel. Was ook leuk geweest als je een foto had gemaakt van die behaarde rug van die hotelgast en het gemolde slot. Naderhand heb je de grootste lol om dit soort akkefietjesl. Uiteindelijk... het grootste vermaak is leedvermaak.
Jullie zitten bepaald niet stil, zeg. Wat leven wij, loonslaven, op dit moment dan een rustig leventje. Onze tijd komt nog. Tegen die tijd lezen we je verslag nog eens door en laten ons inspireren door jullie activiteiten.
De temperaturen waarover je zo nu en dan rept baren mij wel enigszins zorgen. Maar jullie zijn jong en kunnen daar vast goed tegen.
Meiden, ga zo door (en ge zult uiteindelijk weer spinazie eten)
Tuteretuut van je pa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
