Laatste avondmaal en wederopstanding
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
02 Juni 2013 | Vietnam, Hoi An
Helaas splitsten de wegen met de drie musketiers Grant, John en Luuk in Ninh Binh, dus hebben we een feestelijk laatste avondmaal gevierd waarbij we allerlei vegetarische gerechten hebben gedeeld. De jongens hebben me naar de bus gebracht en dat leek het einde van ons gezamenlijk avontuur.
Ik had een ticket gekocht naar Son Trach, omdat ik via dit dorp makkelijk naar de Phong Nha Ke-Bang National Parc kon komen. Om vier uur middenin de nacht werd ik in Dong Hoi uit de bus gegooid onder het mom van "City same same!", want hij wilde me doen laten geloven dat het hetzelfde dorp was. Ik wist wel beter dankzij mijn kaartbestudering eerder die dag, maar ik wist ook dat we mijn bestemming al voorbij waren. Ik heb toch maar mijn tas opgeraapt van de straat en besloot mijn kansen in deze stad te verkennen. Het nieuwe plan?... Slapen! Ik heb gewacht tot de zonsopgang en ben daarna in mijn hotel in slaap gevallen en heb tot drie uur's middags liggen pitten! De volgende dag ben ik met mijn privé motorbike met gids naar twee grotten geweest. Paradise Cave is de grootste grot ter wereld, zo beloofde de Lonely Planet en inderdaad... Het was immens! De grootste stalagmieten en stalactieten die ik ooit heb gezien. Het leek wel de natuurlijke versie van de droomvlucht uit de Efteling! En alleen de eerste kilometer is open voor toegang, dus daarachter volgde 30 km onvoorstelbare duisternis. Phong Nha Cave, de 45 km lange grot middenin het National Parc, is ook alleen open voor bezoekers voor de eerste kilometer. De grot stond in zijn geheel onder water. Met een bootje voer ik een klein gat in de rots binnen en daar ontwaardde zich een donkere serene omgeving van kabbelend water overkoepeld door overweldigende rotsformaties. Het was door de immensheid en natuurpracht één van de meest bijzondere ervaringen die ik heb gehad deze reis.
Via medereizigers had ik vernomen dat de treinreis langs de kust mooi was, dus ik heb vanaf Dong Hoi de trein genomen naar Danang. De trein reed letterlijk langs de stranden van de Chinese Zee. Aan de andere kant waren grote groene bergen met af en toe kleine bergdorpjes. Vanaf Danang ben ik direct doorgereisd naar Hoi An, waar mijn vrienden Grant en Luuk verbleven. The fellowship of Vietnam was gedeeltelijk weder opgestaan!
Hoi An was een pittoresk plaatsje vlakbij de zee, waar een rivier midden door de stad stroomde. De bootjes, bruggetjes en restaurantjes maakten het zeer sfeervol langs de rivier. Hoi An stond bekend om haar vierhonderd naai-ateliers. De kleine straatjes waren vergeven van kleine winkeltjes waarin de pracht en pralige jurken, jassen, broeken, schoenen en tassen uitgestald stonden om de toeristen te verleiden een persoonlijke creatie op maat te laten maken. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben met plaatjes van internet naar binnen gegaan met de vraag of ze mijn droomlaarsjes konden namaken. Na het uitkiezen van het materiaal en de zool hebben zij hebben mijn voeten opgemeten en een dag later had ik mijn persoonlijke laarsjes. Ik heb mezelf ook maar meteen getrakteerd op twee nieuwe jurken: een blauw cocktailjurkje van zijde en een zwart/witte nette jurk van zijde/katoen met een eigenwijze rode strik. Nu heb ik alleen nog aanleidingen nodig om ze aan te trekken, dus ik wacht de uitnodigingen voor toepasselijke welkom-thuisfeestjes rustig af...!
Nu het onderwerp 'thuis' toch aan bod komt... Ik heb besloten langer in Vietnam te blijven, dus ik heb mijn visa extension geregeld. Ik mag nu officieel tot 10 juli hier blijven. Maar uit liefdevolle toeweiding en romantische overwegingen zorg ik dat ik thuis ben op 1 juli. Dat is de dag dat Vikko en ik drie jaar bij elkaar zijn. Wie weet is dat de eerste aanleiding voor mijn nieuwe jurkje. ;-)
Ik had een ticket gekocht naar Son Trach, omdat ik via dit dorp makkelijk naar de Phong Nha Ke-Bang National Parc kon komen. Om vier uur middenin de nacht werd ik in Dong Hoi uit de bus gegooid onder het mom van "City same same!", want hij wilde me doen laten geloven dat het hetzelfde dorp was. Ik wist wel beter dankzij mijn kaartbestudering eerder die dag, maar ik wist ook dat we mijn bestemming al voorbij waren. Ik heb toch maar mijn tas opgeraapt van de straat en besloot mijn kansen in deze stad te verkennen. Het nieuwe plan?... Slapen! Ik heb gewacht tot de zonsopgang en ben daarna in mijn hotel in slaap gevallen en heb tot drie uur's middags liggen pitten! De volgende dag ben ik met mijn privé motorbike met gids naar twee grotten geweest. Paradise Cave is de grootste grot ter wereld, zo beloofde de Lonely Planet en inderdaad... Het was immens! De grootste stalagmieten en stalactieten die ik ooit heb gezien. Het leek wel de natuurlijke versie van de droomvlucht uit de Efteling! En alleen de eerste kilometer is open voor toegang, dus daarachter volgde 30 km onvoorstelbare duisternis. Phong Nha Cave, de 45 km lange grot middenin het National Parc, is ook alleen open voor bezoekers voor de eerste kilometer. De grot stond in zijn geheel onder water. Met een bootje voer ik een klein gat in de rots binnen en daar ontwaardde zich een donkere serene omgeving van kabbelend water overkoepeld door overweldigende rotsformaties. Het was door de immensheid en natuurpracht één van de meest bijzondere ervaringen die ik heb gehad deze reis.
Via medereizigers had ik vernomen dat de treinreis langs de kust mooi was, dus ik heb vanaf Dong Hoi de trein genomen naar Danang. De trein reed letterlijk langs de stranden van de Chinese Zee. Aan de andere kant waren grote groene bergen met af en toe kleine bergdorpjes. Vanaf Danang ben ik direct doorgereisd naar Hoi An, waar mijn vrienden Grant en Luuk verbleven. The fellowship of Vietnam was gedeeltelijk weder opgestaan!
Hoi An was een pittoresk plaatsje vlakbij de zee, waar een rivier midden door de stad stroomde. De bootjes, bruggetjes en restaurantjes maakten het zeer sfeervol langs de rivier. Hoi An stond bekend om haar vierhonderd naai-ateliers. De kleine straatjes waren vergeven van kleine winkeltjes waarin de pracht en pralige jurken, jassen, broeken, schoenen en tassen uitgestald stonden om de toeristen te verleiden een persoonlijke creatie op maat te laten maken. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben met plaatjes van internet naar binnen gegaan met de vraag of ze mijn droomlaarsjes konden namaken. Na het uitkiezen van het materiaal en de zool hebben zij hebben mijn voeten opgemeten en een dag later had ik mijn persoonlijke laarsjes. Ik heb mezelf ook maar meteen getrakteerd op twee nieuwe jurken: een blauw cocktailjurkje van zijde en een zwart/witte nette jurk van zijde/katoen met een eigenwijze rode strik. Nu heb ik alleen nog aanleidingen nodig om ze aan te trekken, dus ik wacht de uitnodigingen voor toepasselijke welkom-thuisfeestjes rustig af...!
Nu het onderwerp 'thuis' toch aan bod komt... Ik heb besloten langer in Vietnam te blijven, dus ik heb mijn visa extension geregeld. Ik mag nu officieel tot 10 juli hier blijven. Maar uit liefdevolle toeweiding en romantische overwegingen zorg ik dat ik thuis ben op 1 juli. Dat is de dag dat Vikko en ik drie jaar bij elkaar zijn. Wie weet is dat de eerste aanleiding voor mijn nieuwe jurkje. ;-)
-
02 Juni 2013 - 16:54
Coby:
Wat een leuk verslag..alleen dat midden in de nacht uit de bus gegooid worden blahhhh -
02 Juni 2013 - 19:53
MOes:
Hoi Meis,
Wat een wederwaardigheden. Ik was wel even ongerust vanwege die rare busrit en daardoor erg oplgelucht van je hereniging. Ik ben erg benieuwd naar je kledingstukken!!!
Geniet van de laatste loodjes en ik ga nu echt aftellen.
Dikke kus, groeten aan de musketiers...
Moes -
02 Juni 2013 - 21:24
Christine:
Hee Eva, wat heb je een geweldige indrukwekkende reis.
Ook al volgen wij je verhalen, missen we je wel een beetje hier in Nederland.
Als je op zondag 30 juni terug bent van je reis is er op Brittenpad 1 een feestje.
Zie je gelijk je oude buurtjes, Vikko meenemen hoor!
Maar het is nog niet zo ver geniet nog van je deze mooie reis.
Liefs Christine -
02 Juni 2013 - 21:54
Nelleke Duppen:
Hallo lieve Eva,
Wat maak je veel mee en wat een geweldige indrukken! Ik kan me voorstellen dat je nog niet wilt dat dit eindigt. Geniet er nog maar van. Ik vind het wel fijn dat je weer samen met de jongens optrekt. Hier alles goed. Liefs, Nelleke en ook van Peter -
03 Juni 2013 - 08:17
Lies:
Je bent ook niet bang he? ik zou bibberend op straat staan nadat ze me midden in de nacht uit de bus hadden gegooid. Verzet hielp niet zeker ;-) Had de chauffeur geen zin meer?
Je zal wel veel mooie foto's hebben, ik ben benieuwd. Ook naar je jurkjes en laarsjes natuurlijk! -
03 Juni 2013 - 09:06
Ernst:
een hele ervaring het zal nog wennen zijn om straks het burger leven weer in te stappen-- succes met de laatste loodjes. Ernst -
03 Juni 2013 - 11:30
Vikko:
Ik weet nog wel een trouwerij begin juli waar je je jurkje aan kan! :D -
03 Juni 2013 - 20:07
Lisette:
Hallo lief "niggie".
Sjonge jonge. Wat een verhalen! En wat smeuïg en prachtig geformuleerd.
Ik vind het af en tot ook bijna TE spannend.....En denk dan ook nog dat je de ECHT enge verhalen maar niet opschrijft om ons niet ongerust te maken.
Blij dat je weer bij de musketiers bent.
Geniet nog lekker de komende tijd en we kijken uit naar je mondelinge verhalen!
Hoe is het met Laetitia en haar vader?
Hebben jullie nog contact?
Groeten en een dikke tuut, (ook voor jou Vikko; leuke reactie overigens.....)
Lisette (ook van Eugene) -
04 Juni 2013 - 13:13
Marius:
Hoi Eva, wat heb jij ontzettend mooie dingen gezien aardige mensen ontmoet waar je mee optrok.
De vietnamese mensen vond ik ook heel aardig. jij hebt het land uitgebreid bekeken en veel in contact met de bevolking geweest.
Ik heb begrepen dat je 30 juni terug bent. Dan krijg je verwerking van wat je ellemaal gezien en beleeft hebt.
Ben ook benieuwd naar de foto,s
Maak er de laatste weken iets moois van van wat je meegemaakt hebt zal je nooit vergeten.
Tot ziens in jullie, marius
-
04 Juni 2013 - 17:58
Yvonne:
Hoi Eva,
Nog dik 3 weken genieten van je droomreis, en dat doe je volop lees ik! Wat een verhalen...
Het begint hier eindelijk een beetje warmer te worden, maar we halen het niet bij de temperaturen die jij daar meemaakt. Geniet en pas goed op jezelf Eva, tot gauw ziens. Liefs, Yvonne xx
Spannend mailtje van Vikko...begin juli...ben benieuwd... -
05 Juni 2013 - 13:29
Stefan:
Eeefffie!!
Wat een leuke verhalen schrijf je. Ik lees ze allemaal (ook al staan er nog een paar te wachten, die komen ook aan de beurt). Wil je niet iets met schrijven gaan doen? Je hebt een rijke woordenschat en je verhalen lezen makkelijk weg. Ach, wie weet is het toekomstmuziek, maar ik dacht, ik zeg het wel.
Leuke laarsjes, leuk jurkje!
Volgens mij heb je het daar goed naar je zin.
Hier gaat het beter. Ik zit in Utrecht sinds vijf weken. Ik ga weer naar werk, therapie 2x in de week, huiswerk maken (altijd leuk), ik sport weer en durf weer helemaal alleen te zijn. Ook reizen gaat beter. En natuurlijk kan ik Linda nu veel vaker zien, wat echt ontzettend fantastisch is!
Tot Delft, ik kom weer een keer buurten deze zomer om bij te kletsen.
Veel plezier nog en dikke knuffel!
Steef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
