"Do ya sing, gerl?"
Blijf op de hoogte en volg Eva
22 Oktober 2014 | Ierland, Dublin
In Dublin stond na elke vijftig meter een straatmuzikant of een band die zijn kunsten ten gehore bracht. Rosa en ik kwamen dan ook geen meter vooruit, want alles klonk supergoed! We hebben dus niet zoveel sightseeing gedaan (alles wat we wilden zien was dicht) en dit was een welkome change of plans.
Ik heb maandag de trein gepakt naar het stadje Killarney, terwijl Rosa nog een dagje moest werken. Ik heb meteen mijn wandelschoenen aangedaan om dit mooie natuurgebied met meren en een nationaal park te verkennen. Het is hier prachtig! Bergen in de mist, oogverblindend groen gras en in de bladeren van de bomen zijn heel veel verschillende herfstkleuren. De zon werd afgewisseld met wat gemiezer en dat gaf een veelzijdige kijk op het landschap. Met hernieuwde frisheid in mijn haren ging ik in de stad op zoek naar de “perfecte bruine kroeg” en die heb ik gevonden: Stonehat. Compleet met openhaard! Hier ontmoette ik de hilarische barmensen Norita en Gregor. Ik was de enige klant en blijkbaar een goed doelwit om al hun nieuwe cocktails te testen die ze willen gaan maken voor Halloween. Ze kwamen bij me zitten met de eerste, soort Limoncello-achtige cocktail, en de rest van de avond bleef ik oranje, roze en koffiekleurige cocktails voorgeschoteld krijgen. Ik had een hilarische tijd!
Daarna ben ik de lokale pub in gegaan op zoek naar Iers vertier. Toen ik binnenkwam in de Grand, zaten daar drie opaatjes traditionele volksliederen te spelen op gitaar, viool en accordeon, terwijl mensen dansten á la Riverdance. Ik werd uitgenodigd door een opaatje om dichterbij te komen zitten, waardoor ik bijna “in” de band zat. Enthousiast pakte ik mijn schudei d’rbij, en begon mee te doen. Een opaatje vroeg of ik ook kon zingen en toen ik vol goede moed “ja!” zei, vroeg hij of ik wilde spelen. Nou, dat wilde ik wel! Dus met kloppend hart in mijn keel heb ik twee eigen nummertjes gezongen. Gelukkig werd het goed ontvangen en ben ik blij dat ik dit minidroompje heb kunnen uitvoeren.
De volgende dag heb ik Rosa opgehaald van het station. We hebben fietsjes gehuurd en hebben een fikse tocht gemaakt. Het woei zo ontzettend hard dat we uphill bijna niet vooruit kwamen. Maar we hebben doorgezet en het loonde de moeite, want we hebben prachtig uitzicht over de bergen en de meren gezien. Ook zijn we naar Ross Castle geweest, een robuust fort aan een haven, waarbij het water door de storm hoog opspatte. We hebben onszelf getrakteerd op een warm drankje om bij te komen en daarna zijn we gaan shoppen voor een extra trui, want het was toch wel behoorlijk koud af en toe! Ik hoorde dat Nederland nu code geel heeft en jullie gebukt gaan onder hagelstormen. Ik denk dat we stiekem dan toch beter af zijn hier. ;)
Ik heb maandag de trein gepakt naar het stadje Killarney, terwijl Rosa nog een dagje moest werken. Ik heb meteen mijn wandelschoenen aangedaan om dit mooie natuurgebied met meren en een nationaal park te verkennen. Het is hier prachtig! Bergen in de mist, oogverblindend groen gras en in de bladeren van de bomen zijn heel veel verschillende herfstkleuren. De zon werd afgewisseld met wat gemiezer en dat gaf een veelzijdige kijk op het landschap. Met hernieuwde frisheid in mijn haren ging ik in de stad op zoek naar de “perfecte bruine kroeg” en die heb ik gevonden: Stonehat. Compleet met openhaard! Hier ontmoette ik de hilarische barmensen Norita en Gregor. Ik was de enige klant en blijkbaar een goed doelwit om al hun nieuwe cocktails te testen die ze willen gaan maken voor Halloween. Ze kwamen bij me zitten met de eerste, soort Limoncello-achtige cocktail, en de rest van de avond bleef ik oranje, roze en koffiekleurige cocktails voorgeschoteld krijgen. Ik had een hilarische tijd!
Daarna ben ik de lokale pub in gegaan op zoek naar Iers vertier. Toen ik binnenkwam in de Grand, zaten daar drie opaatjes traditionele volksliederen te spelen op gitaar, viool en accordeon, terwijl mensen dansten á la Riverdance. Ik werd uitgenodigd door een opaatje om dichterbij te komen zitten, waardoor ik bijna “in” de band zat. Enthousiast pakte ik mijn schudei d’rbij, en begon mee te doen. Een opaatje vroeg of ik ook kon zingen en toen ik vol goede moed “ja!” zei, vroeg hij of ik wilde spelen. Nou, dat wilde ik wel! Dus met kloppend hart in mijn keel heb ik twee eigen nummertjes gezongen. Gelukkig werd het goed ontvangen en ben ik blij dat ik dit minidroompje heb kunnen uitvoeren.
De volgende dag heb ik Rosa opgehaald van het station. We hebben fietsjes gehuurd en hebben een fikse tocht gemaakt. Het woei zo ontzettend hard dat we uphill bijna niet vooruit kwamen. Maar we hebben doorgezet en het loonde de moeite, want we hebben prachtig uitzicht over de bergen en de meren gezien. Ook zijn we naar Ross Castle geweest, een robuust fort aan een haven, waarbij het water door de storm hoog opspatte. We hebben onszelf getrakteerd op een warm drankje om bij te komen en daarna zijn we gaan shoppen voor een extra trui, want het was toch wel behoorlijk koud af en toe! Ik hoorde dat Nederland nu code geel heeft en jullie gebukt gaan onder hagelstormen. Ik denk dat we stiekem dan toch beter af zijn hier. ;)
-
22 Oktober 2014 - 10:56
Yvonne:
Hello Gerl,
Weer heel wat anders dan het Bahassa wat je een paar weken geleden nog hoorde...
Aan bijzondere belevenissen ontbreekt het je weer niet, geniet ervan.
Het is hier flink nat en winderig, ècht herfst. Daar niet veel anders dus...
Veel plezier, groetjes, Yvonne xx -
22 Oktober 2014 - 14:33
Coby:
Wat een gezellig verslag..... -
22 Oktober 2014 - 19:23
Christine:
Hoi Eva,
Jullie zijn aardig af gezakt naar het Zuid-Westen.
Zoals ik lees wel een goede keuze, muziek genoeg.
Leuk hoor, geniet er maar lekker van, je verdient het.
Liefs Christine -
23 Oktober 2014 - 17:46
MOes:
Wat een mooi land toch hè. Wij hebben er ook zo van genoten. Wat leuk dat je ook gezongen hebt, moedig van je en heel knap.
Nog veel plezier en liefs aan jullie alle twee.
Kus -
24 Oktober 2014 - 17:30
Rob:
Ik heb je mail gevonden onder het kopje 'Reklame' van gmail...? Moet niet gekker worden...
Ja, de sfeer in een Irish Pub kan te gek zijn. Daar hebben we tijdens onze vakantie in Good Old Irerland ook zo van genoten. Sterker nog: dat was een hoofdreden om daar op vakantie te gaan. Heb je ook foto's gemaakt? Het zou helemaal te gek zijn als (Rosa?) je filmt terwijl je je eigen liedjes speelt en zingt...Hoe trots kan een vader zijn...De kop is er iig af wat je optredens betreft. Ik weet inmiddels ook wat een schudei (schud- ei) is. Een prima subtiele manier om op te vallen bij muzikanten die je vervolgens graag hun instrument lenen. Chapeau! (Cappie!?)
Heb je al een liedje met een heartbreaking refrein dat geschikt is voor het pub folk om mee te zingen?
Have a nice time, allebei. Ik drink een Guinness in Delft op jullie gezondheid. xx(elk een) Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
