Proost op de vrijheid
Door: Phnom Penh
Blijf op de hoogte en volg Eva
21 April 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Het tweede deel van onze reis: Cambodja! Ik vind het nu al en fantastisch land! Ik gedij beter in een boeddhistisch land dan in een islamitisch land. Ik geniet van alle tempels, wierook, geestenhuisjes en zelfs de tuktuks vind ik weer gezellig (nu nog!). En... Ze rijden gewoon rechts!
We hebben onze aankomst in Phnom Penh gevierd met een cocktail, die hadden we wel verdiend. Het was namelijk nog even spannend omdat we geen vliegticket het land uit hadden, waardoor de kans bestond dat de douane ons bij aankomst kon weigeren. Lae moest van alle vingers van alle handen de afdruk achterlaten en ik mocht vingerafdrukloos doorlopen. Het is momenteel Khmer Nieuw Jaar, dus alle locals hebben vakantie en zijn naar familie buiten de stad. Het is uitgestorven! De tuktukmannen hebben bijna geen klanten, dus ze zijn nóg gepassioneerder op zoek naar toeristenritjes.
Onze eerste tempel die we hebben bezocht was Wat Pnom. Mensen offerden, tegen betaling, rauwe spek en eieren. Alles werd natuurlijk gerecycled, waardoor steeds dezelfde spek en dezelfde eieren neergelegd werden. Hoe lang zouden ze dat volhouden?... Daarna zijn we naar Tuol Sleng geweest, ook bekend als Security Prison 21 (S-21). Het is de Tuol Svay Prey Highschool die tijdens het regime van Pol Pot verbouwd is tot martelgevangenis. In wat vroeger schoollokalen waren, werden mensen (vooral intellectuelen) verhoord en gemarteld totdat ze valse bekentenissen aflegden en op de Killing Fields geëxecuteerd werden. In sommige lokalen zijn cellen gebouwd van twee vierkante meter, waar de mensen vastgeketend op de grond zaten. Ik ben bij enkele naar binnen gekropen en kreeg het meteen benauwd omdat ze zo klein waren! De gevangenen werden bij aankomst op de foto gezet, dus de gebouwen hangen vol met zwartwit foto's van mensen die je aanstaren vanuit het verleden. Om de heftigheid van deze geschiedenis te doseren hebben we onszelf de rest van de dag vrij gegeven.
De volgende dag zijn we met frisse moed begonnen aan Royal Palace, dat veel overeenkomt met Bangkok. In de middag zijn we naar de Killing Fields gegaan, waar we met behulp van een audiotour veel te weten zijn gekomen over het Pol Pot regime. Tijdens onze tocht door de heftige geschiedenis van het Rode Khmer leger en de duizenden geblinddoekte gevangenen die hier geëxecuteerd werden en in massagraven werden gegooid, begon het te regenen en onweren. De mistroostigheid ging gepaard met verslagenheid bij het minimale besef dat mogelijk is, over wat daar is gebeurd. En al die tijd was de rest van de wereld in onwetendheid gehuld. Hoe heeft dit in vredesnaam kunnen plaatsvinden?!
De terugtocht in de tuktuk was heel belangrijk omdat we daardoor de universiteiten, voedselstalletjes, brommerreparatieshops, telefoonwinkeltjes, busmaatschappijen en guesthouses zagen die de mensen in achtendertig jaar opnieuw hebben opgebouwd. De lach van de gemiddelde Cambodjaan werd daarmee een symbool voor de kracht van het land in tijden van opbouw en ontwikkeling.
We hebben onze mijmeringen met elkaar gedeeld en de dag afgesloten met een koud biertje om te proosten op de vrijheid.
We hebben onze aankomst in Phnom Penh gevierd met een cocktail, die hadden we wel verdiend. Het was namelijk nog even spannend omdat we geen vliegticket het land uit hadden, waardoor de kans bestond dat de douane ons bij aankomst kon weigeren. Lae moest van alle vingers van alle handen de afdruk achterlaten en ik mocht vingerafdrukloos doorlopen. Het is momenteel Khmer Nieuw Jaar, dus alle locals hebben vakantie en zijn naar familie buiten de stad. Het is uitgestorven! De tuktukmannen hebben bijna geen klanten, dus ze zijn nóg gepassioneerder op zoek naar toeristenritjes.
Onze eerste tempel die we hebben bezocht was Wat Pnom. Mensen offerden, tegen betaling, rauwe spek en eieren. Alles werd natuurlijk gerecycled, waardoor steeds dezelfde spek en dezelfde eieren neergelegd werden. Hoe lang zouden ze dat volhouden?... Daarna zijn we naar Tuol Sleng geweest, ook bekend als Security Prison 21 (S-21). Het is de Tuol Svay Prey Highschool die tijdens het regime van Pol Pot verbouwd is tot martelgevangenis. In wat vroeger schoollokalen waren, werden mensen (vooral intellectuelen) verhoord en gemarteld totdat ze valse bekentenissen aflegden en op de Killing Fields geëxecuteerd werden. In sommige lokalen zijn cellen gebouwd van twee vierkante meter, waar de mensen vastgeketend op de grond zaten. Ik ben bij enkele naar binnen gekropen en kreeg het meteen benauwd omdat ze zo klein waren! De gevangenen werden bij aankomst op de foto gezet, dus de gebouwen hangen vol met zwartwit foto's van mensen die je aanstaren vanuit het verleden. Om de heftigheid van deze geschiedenis te doseren hebben we onszelf de rest van de dag vrij gegeven.
De volgende dag zijn we met frisse moed begonnen aan Royal Palace, dat veel overeenkomt met Bangkok. In de middag zijn we naar de Killing Fields gegaan, waar we met behulp van een audiotour veel te weten zijn gekomen over het Pol Pot regime. Tijdens onze tocht door de heftige geschiedenis van het Rode Khmer leger en de duizenden geblinddoekte gevangenen die hier geëxecuteerd werden en in massagraven werden gegooid, begon het te regenen en onweren. De mistroostigheid ging gepaard met verslagenheid bij het minimale besef dat mogelijk is, over wat daar is gebeurd. En al die tijd was de rest van de wereld in onwetendheid gehuld. Hoe heeft dit in vredesnaam kunnen plaatsvinden?!
De terugtocht in de tuktuk was heel belangrijk omdat we daardoor de universiteiten, voedselstalletjes, brommerreparatieshops, telefoonwinkeltjes, busmaatschappijen en guesthouses zagen die de mensen in achtendertig jaar opnieuw hebben opgebouwd. De lach van de gemiddelde Cambodjaan werd daarmee een symbool voor de kracht van het land in tijden van opbouw en ontwikkeling.
We hebben onze mijmeringen met elkaar gedeeld en de dag afgesloten met een koud biertje om te proosten op de vrijheid.
-
21 April 2013 - 14:06
Moes:
Nou Eef, dat was een heftig verhaal, zelfs nadat we er al over geskyped hadden. Je foto's vind ik ook mooi, vooral die met die boom die de tempel een beetje naar beneden duwt.
Alles is weer gelukt met plaatsen en nu maar weer wachten op het volgende verslag. Ik kijk er al weer naar uit. Van iedereen hoor ik hoe mooi en leuk je alles beschrijft en as trotse moeder beaam ik dat natuurlijk meteen.
Liefs en dikke kus van je Moes -
21 April 2013 - 14:31
Kathelijne:
Hey!!!
Jeetje, Cambodja ja. Ben ik nog niet geweest, heb wel eens een boek gelezen over die Rode Khmer.
Daar wordt je inderdaad alles behalve vrolijk van. En om daar dan te lopen en die foto's van al die mensen te zien, dat hakt er wel in ja. Maar ja, dat hebben jullie dan ook maar weer met eigen ogen gezien.
Ik zal zo ook even je foto's gadeslaan. Cambodja zal vast en zeker ook een hoop natuurschoon hebben! En een hoop rumoerigheid in de drukke straten. Geniet er van meid!
Ik heb vanochtend gesport en ff een bakkie gedaan bij je broer. Hij is nu werken, had middagdienst.
Dinsdag gaan we samen sporten en naar de Bogerd voor een nieuwe zomergarderobe voor die gast.
Verder moet ik werken en nog eens werken. Gister had ik een lezing over diergeneeskunde in Amsterdam, daar ging m'n vrije zaterdag!
Haha, maar was wel heel interessant. Op het laatst was André Kuiper te gast om een presentatie te geven over zijn reizen naar de ruimte. Dat was echt gaaf! Hij had foto's vanuit het ruimteschip over de aarde en hij kon precies aangeven waar Madagaskar lag, en Saigon enz enz. En we kregen een kijkje achter de schermen over hoe ze dat nou doen in zo'n ruimteschip. Hoe ze naar de wc gaan en hoe ze zich wassen in een zwevende bubbel water. En dat hij Russisch moest leren omdat het ruimteschip in Rusland was gebouwd en alle knoppen in het Russisch stonden aangeduid. Was wel een leuke afsluiting.
Even kijken heb ik verder nog nieuws? Het pas gecomponeerde Koningslied voor Willen Alexander en Maxima wordt door heel Nederland afgekraakt. De maker en schrijver van het lied wil het nummer nu terugtrekken omdat hij het zat is aan de schandpaal genageld te worden. Sneu hoor. Tja, het is ook wel echt een sisser nummer. Mja, Nederland is en blijft nu ook wel weer een zeikland. Zijn niet snel tevreden he. Wees maar blij da je daar zit! Veel plezier!!! Kus.
-
21 April 2013 - 19:15
Nelleke Duppen:
Hallo Eva,
Wat een indrukwekkend verhaal. We hebben er allemaal over gelezen en gehoord, maar het lijkt me inderdaad wel heel heftig om daar ter plekke te zijn en de cellen en al die foto's te zien. Dan besef je inderdaad wat een groot goed het is om in vrijheid te leven. Ik proost met jullie mee. Veel plezier en geniet van jullie heerlijke vrije backpack leven. Liefs en hartelijke groeten, Nelleke -
22 April 2013 - 15:09
Liesbeth:
Hallo Eva.
Eindelijk een berichtje van mij.Vandaag pas je berichten gelezen omdat Ernst het niet had doorgestuurd en ik het vergeten was te vragen. Wat een geweldige verhalen en mooie indrukwekkende ervaringen. Ik heb ze allemaal met plezier gelezen. Ik ben nu aangemeld en krijg nu jou berichten automatisch dus dat is fijn. We hadden het vorige week nog over je en dat het fijn zou zijn als je ons team zou kunnen versterken. maar ja dat hebben wij niet voor het zeggen. Blijf wel contact houden hier zodat ze je niet vergeten. Wij hebben komende week vakantie en iedereen is er wel weer aan toe.Ik ga met mijn zus 12 dagen naar Californie familie bezoeken .Heerlijk ook voor het weer want de temperatuur blijft hier aan de lage kant.
Ik kijk uit naar je volgende verslagen.Veel plezier nog .
Lieve groetjes Liesbeth -
22 April 2013 - 18:49
Lies:
hoi eva
wat erg die verhalen. raar om rond te lopen op die plaatsen waar zulke vreselijke dingen gebeurd zijn. brrrrr
de tuktuks zijn natuurlijk wel weer leuk ;-)
doeg! -
23 April 2013 - 22:53
Rob:
Ha lieve meiden,
Jullie zijn goed bezig. Mooie mix van genieten, sportieve activiteiten en geschiedenis. Kun je wel een paar jaar op teren dacht ik zo. Je krijgt gewoon zin om ook die kant op te komen. Vanochtend miezerde het hier. Ik heb vandaag thuis gewerkt. Morgen weer in Den Haag werken. Een totaal andere sfeer dan waar jullie in zitten. Kun je je niet voorstellen. (moet je ook niet willen)
Ga zo door. Keep up the good spirits en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Kus en een hug van je vader, dag meissie tot de volgende keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
