Mag (net)isch eiland

Mag(net)isch eiland

Bedankt voor de reacties! Erg leuk dat zelfs oude bekenden de weg weer hebben gevonden naar mijn reisverslagen!

We hebben de ferry van Townsville naar het magishe Magnetic Island genomen. Onze camping was tevens de woonplaats van allerlei rondhuppende Wallabies en rondhangende koala's. We hebben één koala gespot die ineens over de camping kroop. Met al zijn energie van die dag sprong hij vanaf de grond in de boom. Dat wil zeggen, hij maakte een hupsje en klampte zich vijf cm vanaf de grond aan de Eucalyptus vast. Zo, die zat! Vind je het gek dat ze 20 uur per dag slaap nodig hebben... ;) Er waren ook vogels die niet wilden opvallen en dus deden alsof ze onzichtbaar waren door te rennen als je niet keek en stokstijf stil te staan als je wel keek. In de avonden werden we vergezeld door de Wallabies en buideldieren.
We hebben een wandeling gemaakt naar The forts om in het eucaluptusbos "wilde" koala's te spotten. We hebben twee moeders met baby's gezien! Rustig hangend in de vork van twee takken en ogenschijnlijk tevreden om zich heen kijkend. De kleintjes wilden ook een glimpsje van de wereld opvangen, dus die staken af en toe hun mini-koalahoofd naar buiten.

In het Wildlifecentre konden we allerlei soorten dieren vasthouden. De schildpad, het mini-krokodilletje, allerlei salamanderachtige beesten en een slang werden in onze handen geduwd. Hier hebben we alsnog onze koalaknuffel gekregen! Mission accomplished. We hebben ook nog een grote vogel op onze arm gehad die een zaadje uit onze mond pikte. Een "vogelkusje", noemden ze dat. Nou vooruit, bij gebrek aan beter dan maar! Aan het einde van de trip heb ik nog felgekleurde lorees gevoerd. Ze zaten overal op mijn handen en in mijn haar en de schrammen van hun scherpe nageltjes dus ook. Maar de rode plekken waren de ervaring helemaal waard, het was een kwetterende kleurenpracht van jewelste!

Ik heb een grote bergwandeling gemaakt terwijl Ellen op het strand lag. Toen ik mezelf helemaal alleen waande liep ik lekker in mijn bikinitopje rond, te genieten van de natuur en exercise. Zal je net zien dat zo'n groep Japanners je net van de andere kant met hun camera's tegemoet komt lopen. Ik deed alsof ik een onzichtbare vogel was en vervolgde zo snel mogelijk mijn weg.

In de avond hebben we ons opgegeven voor het kokosnootbowlen. Na een paar welverdiende biertjes was dat een hilarisch tijdverdrijf. Helaas geen prijs gewonnen, maar wel gelachen.

Eenmaal terug in Townsville zijn we naar het grootste levende koraalrif met onderwatertunnel gegaan. Dankzij het glas hadden we een mooi uitzicht op het koraal en allerlei soorten vissen, zonder nat te worden. We zijn naar het schildpaddenziekenhuis geweest, waar schildpadden worden gered van allerlei soorten ziekten. Het grootste probleem is het "floating syndrome": als ze per ongeluk een (miniscuul) stukje plastic eten, zwelt de buik op en gaan ze drijven. Dan liggen ze de hele dag in de oceaan te verbranden in de prangende zon en tijdens de koude nachten kunnen ze zichzelf niet opwarmen en liggen ze te bibberen van de kou. Als ze niet gered worden gaan ze dood. Het plastic is, zoals we hopelijk allemaal weten, helaas voor heel veel dieren dodelijk. Ik heb een donatie gedaan en een katoenen tas gekocht waarmee gepoogd wordt mensen bewust te maken van dit probleem. Dus in het kader van "spread the word", ook hier maar even: lieve mensen, please, gebruik zo weinig mogelijk plastic en scheid je plastic afval!!!

Tot slot: ik heb een klein pluchen schildpadje gekocht als extra maatje voor onderweg op onze avonturen. Dus als je een zwarte tas ziet rond hobbelen met Tommy the Turtle er half uit bungelend, zwaai dan even, dan zijn wij het! :)