Wherever you go, go with all you heart (Confucius)
Door: Eva Leurink
Blijf op de hoogte en volg Eva
09 Mei 2013 | Laos, Don Det Tok
In het zuiden van Laos, bij de grens met Cambodja, ligt Si Phan Don, ook wel "Fourthousand islands" genoemd. We hebben een paar dagen in een bamboehuisje aan de Mekong door gebracht op één van die duizenden eilanden; Don Det. We hebben hier met twee Italianen en een Belg k(r)oningsdag gevierd en geproost op onze nieuwe koning. We hebben drie hoeraatjes voor de koning gezongen en de eerste zin van het Wilhelmus ingezet bij gebrek aan een goed koningslied (ja, ook in Laos zijn wij ervan op de hoogte dat de wannabe kenniseconomie "de W van Stamppot eten" formuleert in officiële teksten). We hebben gedronken, gedanst, gegeten en gelachen. Het was een fantastisch feestje! En natuurlijk braaf om elf uur naar bed, want het hele eiland ligt dan al op één oor.
Na Don Det zijn we naar het Bolaven Plateau gereisd; een natuurgebied in de bergen met koffieplantages en watervallen. We hebben een paar dagen in het primitieve dorpje Tad Lo geslapen waar varkens en kippen vrij rond lopen, de koeien's nachts ineens voor de deur blijken te liggen en je 's ochtends dus hun verse vlaaien moet ontwijken. We zijn onder andere naar de Tad Sluong waterval geweest waar je bovenaan in poeltjes kunt liggen en het water verderop honderd meter de diepte in stort. Je ziet het water waar je in ligt zo van de rots verdwijnen! Een stuk verderop stroomde een dun laagje water over horizontale rotsen die glibberig waren door mos. Een groepje kinderen gleed enthousiast op een hun blote knietjes over de natuurlijke glijbaan. Ik heb het ook geprobeerd, maar blijkbaar zijn mijn knietjes daar te oud voor! Ik heb me gemoedelijk neergelegd bij mijn nieuwe rol als opvangkussen voor enthousiast rondglijdende kinderen. Op de terugweg hebben we onze bodyguard ontmoet "Black Jack". Een zwarte hond die ons de moeilijke weg naar huis heeft gewezen en deze naam kreeg van het Duitse meisje dat met ons mee liep. Hij heeft ons langs een steil bergpad, door dorpjes en dwars door koffieplantages geleid. Hij bleef steeds braaf op ons wachten als we uit zijn zicht verdwenen waren. We waren hem erg dankbaar!
Helaas heeft mijn lieve reisgenote in het dorp Tad Lo het slechte nieuws ontvangen dat haar vader met spoed een bypassoperatie moest ondergaan. Het waren heftige dagen. Zij heeft het moeilijke, maar vooral wijze besluit genomen om haar reis af te breken en terug te keren naar de enige plek waar ze wilde zijn: thuis, bij haar vader. Lae, vader en de rest van de familie: ik denk aan jullie!
Dat betekende voor mij eveneens een moeilijk besluit: mee naar huis of doorzetten? Gelukkig hebben Lae en ik alles heel goed kunnen bespreken en dankzij grote steun van Vikko heb ik kunnen besluiten te blijven. Het is even wennen om de reis alleen voort te zetten, maar mijn geest is sterk en mijn hart zegt me door te gaan met de reis waar ik tien jaar lang van gedroomd heb. Zoals één van mijn favoriete singersongwriters Lisa Hannigan zo mooi verwoordt: "You'll never have nowhere to go." Dus Noord-Laos: maak je klaar voor een echte Leurink!
Na Don Det zijn we naar het Bolaven Plateau gereisd; een natuurgebied in de bergen met koffieplantages en watervallen. We hebben een paar dagen in het primitieve dorpje Tad Lo geslapen waar varkens en kippen vrij rond lopen, de koeien's nachts ineens voor de deur blijken te liggen en je 's ochtends dus hun verse vlaaien moet ontwijken. We zijn onder andere naar de Tad Sluong waterval geweest waar je bovenaan in poeltjes kunt liggen en het water verderop honderd meter de diepte in stort. Je ziet het water waar je in ligt zo van de rots verdwijnen! Een stuk verderop stroomde een dun laagje water over horizontale rotsen die glibberig waren door mos. Een groepje kinderen gleed enthousiast op een hun blote knietjes over de natuurlijke glijbaan. Ik heb het ook geprobeerd, maar blijkbaar zijn mijn knietjes daar te oud voor! Ik heb me gemoedelijk neergelegd bij mijn nieuwe rol als opvangkussen voor enthousiast rondglijdende kinderen. Op de terugweg hebben we onze bodyguard ontmoet "Black Jack". Een zwarte hond die ons de moeilijke weg naar huis heeft gewezen en deze naam kreeg van het Duitse meisje dat met ons mee liep. Hij heeft ons langs een steil bergpad, door dorpjes en dwars door koffieplantages geleid. Hij bleef steeds braaf op ons wachten als we uit zijn zicht verdwenen waren. We waren hem erg dankbaar!
Helaas heeft mijn lieve reisgenote in het dorp Tad Lo het slechte nieuws ontvangen dat haar vader met spoed een bypassoperatie moest ondergaan. Het waren heftige dagen. Zij heeft het moeilijke, maar vooral wijze besluit genomen om haar reis af te breken en terug te keren naar de enige plek waar ze wilde zijn: thuis, bij haar vader. Lae, vader en de rest van de familie: ik denk aan jullie!
Dat betekende voor mij eveneens een moeilijk besluit: mee naar huis of doorzetten? Gelukkig hebben Lae en ik alles heel goed kunnen bespreken en dankzij grote steun van Vikko heb ik kunnen besluiten te blijven. Het is even wennen om de reis alleen voort te zetten, maar mijn geest is sterk en mijn hart zegt me door te gaan met de reis waar ik tien jaar lang van gedroomd heb. Zoals één van mijn favoriete singersongwriters Lisa Hannigan zo mooi verwoordt: "You'll never have nowhere to go." Dus Noord-Laos: maak je klaar voor een echte Leurink!
-
09 Mei 2013 - 23:59
Yvonne:
Hey Eva, wat krijgt je reis zo een aparte wending! Bijzonder dat je hebt besloten om alleen verder te gaan met je droomreis. Ik zal extra aan je denken hoor.
Wat doe je geweldige indrukken op en wat maak je aparte dingen mee.
Volgende week hebben we een kumpulan van broers&zussen in Autrêches, dan komt je naam dubbel en dwars voorbij! Lieve Eva, een hele goede reis verder en hartelijke groeten uit een kleurrijke polder.
Er staan hier miljarden tulpen te bloeien, ook prachtig! Liefs xxYvonne -
10 Mei 2013 - 00:22
Vikko:
Ik ben je steunkous! -
10 Mei 2013 - 11:05
Tako:
Hoi mooie meiden,
Slecht nieuws maar prachtig hoe jullie daar mee omgaan.
Lae, het beste voor je vader en jullie allemaal.
Hopelijk zal blijken dat je via een paar bypasses de mooiste reizen maakt.
Eef, ik denk aan je en bedenk: you're on top of things.
Liefs,
Tako -
10 Mei 2013 - 11:08
Tako Leurink:
En hulde aan Vikkoning!!!
-
10 Mei 2013 - 13:10
Lisette:
Ha Eefie,
Wat een onverwachte wending....Veel sterkte voor Lae en haar vader en de rest van de familie.
En wat een stoere beslissing van jou, lieve nicht!
Blijf genieten en doe dat nooit met mate (Loesje) maar doe het svp wel een beetje voorzichtig
(of word ik nu ECHT oud dat ik dit zeg....?)
Fijn dat jullie een goede zwarte hond (Black Jack) hebben getroffen: ik ben gistermiddag door een grote zwarte kwaaie hond in m'n bil/bovenbeen gebeten! De foto rouleert onder intimi......
Prima steunkous heb je overigens.
Veel liefs, ook van Eugene.
Lisette.
-
10 Mei 2013 - 18:13
Kathelijne:
Go Eva Go!!! Met je snuit pardoes de wereld in!!! Ik draag je een warm hart toe!!! Maar niet te warm want het is daar al warm genoeg. Tot schrijfs!!! Liefs Pluis! -
10 Mei 2013 - 21:56
Leendert:
Leuk om alles te lezen. We pakken de atlas er steeds bij. Ga je ook nog naar Noord-Vietnam?
Slik je de malariapilletjes nog?
Wel flink van je om alleen door te reizen.
Liefs Leendert -
12 Mei 2013 - 17:01
Lisette:
Fijn om gister je stem te horen, maar wat een idioot gesprek door het tijdsverschil.
Wel een beetje frustrerend.....
Je krijgt de hartelijke groeten van je neven Maarten, Benjamin, Aleid en Dorien (waren hier gister/we hebben sate gegeten) Heb je reisverslag ook aan hen doorgestuurd.
Wij vertrekken morgen mett Han en Wil naar Autreches zoals je weet. Je moesje en je paatje en Von en Anno volgen later deze week. It's all in the family.
Nog een HELE goede tijd gewenst.
Dikke tuut, ook van Eugene,
Lisette.
O ja: Gerrit en Joke zijn vanmorgen naar Indonesie vertrokken. -
12 Mei 2013 - 20:40
Hanny:
Lieve stoere Eva,.....wat een vervelend bericht voor Lae .
We hopen dat het allemaal goed komt met haar vader!
Wij kunnen nog even genieten van je prachtige schrijfstijl
en al je belevenissen!!Doe voorzichtig met je knietjes en..
kun je die lieve bodyguard ook meenemen?
Dikke knuffel ook van Micha en Wil,Hanny -
12 Mei 2013 - 21:40
Moes:
Lieverd, wat een prachtig en tot tranens-ontroerend verslag. Goed zo!!! Leve onze lieve Vikko.
Al iets bekend over de pa van Lae?
Wij hebben een heel leuk motorweekend gehad en verheugen ons alweer op ons Leurweekend.
Heel veel kussen,
Moes
-
13 Mei 2013 - 07:39
Rob Leurink:
Hoi Eva, we weten hoe moeilijk de beslissing was om alleen door te gaan. Ik heb het je ook niet makkelijker gemaakt met mijn wens van bezorgde pa om naar huis te komen. Uiteindelijk moet je zelf beslissen. Samen met Vikko heb je dat op een goede manier gedaan. Chapeau. Spijtig voor Lae die een logische keus heeft gemaakt. Lae, sterkte met je pa. Met een beetje geluk is ie 5 dagen na de operatie weer thuis.(ervaring) Kus, Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
